Kal deseydin...

"Kal" deseydin, kalirdim. Demedin oysa...
Kuru bir "Bitmesin"den baska hiçbir sey demedin.
Öyle kuru, öyle soguk, öyle uzakti ki, ondaki anlam!
Bu kadar kolay miydi her sey, bu kadar yakin miydik uçuruma?
Savunmayacak miydin sevgimizi?
"Kal" diye haykirmayacak miydin ardimdan?

Düsündügüm bu degildi...
Hayal ettiklerim, beklediklerim baskaydi senden,
Mücadele beklemistim oysa...
Yelkensiz olan gemimizi kiyiya ulastiririz sanmistim...
Kiyiya ulastirirsin sanmistim...
Oysa, onu denizin ortasinda savunmasiz birakmama göz yumdun...
Bu kadar yipratici olamazsin...
Oysa, bir anlam olmaliydi yasadiklarimizda!
Paylasilan duygularin bir anlami olmaliydi.
Yüregimdeki martilarin bir anlami olmaliydi.
Beynimizdeki melodilerin, aramızdaki çekimin,
Geçen aksamki sohbetin bir anlami olmaliydi.
Duygularimizin bir anlami olmaliydi.

Yüregimdeki tüm martilari uçurdun simdi...
Hangi yöne gittiler bilmiyorum,
Geri dönerler mi bilmiyorum.
Dünya bosaldi mi ne!
Neden bu kadar sessizlesti birden yasam,
Neden artik parlamiyor yakamozlar gözlerimde?
Neden artik rüzgar esmiyor,
Her sey seninle mi kaldi yoksa?
Mantigim... Mantigimi bana birak lütfen, ona ihtiyacim var.
Bazi seyleri anlamak için ona ihtiyacim var!
Evet! Ben istedim ayriligi, çikmaz yollara yönelen bendim,
Kucaginda bir yigin noktayla karsina çikan bendim...
Kahretsin! Bunu neden yaptigimi bilmiyorum.
Ve senin buna nasil göz yumdugunu...
Tipki balkondaki akasyalari sularken,
Fazla sudan dolayi sararacaklarini bilmedigim gibi...
Su, onun için hayat olmaliydi oysa...
Ve... Sen de benim tutunacak dalim!

Bazi seyler vardi aramizda biliyorsun,
Olmamasi gereken ama daima varolan.
Farkli uçlardaydik seninle,
Farkli mevsimleri seviyorduk, farkli zamanlarda....
Sen büyük firtinalara vardin, bense lodostan bile ürküyordum..
Oysa basardigimiz seyler vardi her seye ragmen,
Daha dogrusu öyle saniyordum...
Binlerce yildiz arasinda,
Ayin güzelligini gösterebilmekti tek amacim...
Yildizlari söndürmekti... Sorunlari yok etmekti...
"Bitti" deyisim öylesine bir seydi, öylesine, siradan, sakaciktan...
"Hayır" demeliydin!
Hatta kiyametler koparmaliydin yüregimde,
Hendekler açmaliydin yoluma gidemeyeyim diye.
Sahip çikmaliydin gözlerimdeki ay'a sevgimiz diye...
Beni yolumdan alikoymaliydin...
"kal" demeliydin... Defalarca "kal" demeliydin...
Oysa, demedin...

Belki de senin çiçeklerin çoktan solmustu ve ben
Akasyalari kisin yasatmaya çalismakla hata etmistim...
Belki böylesi daha iyi oldu...
"Kal" deseydin kalirdim... Hem de seve seve kalirdim.
Martilarla kalirdim. Yakamozlarla kalirdim.
Demedin oysa!
Bilir misin?
Kaç çiglik olup yikildi yüregim giderken...
Bilir misin?
Nasil bir cana hasretti yüregim, yolumdan döndürecek...
Bilir misin?
Nasil zor oldu ardima bakmadan çekip gitmek... 'KAL' desen kalacaktim...
DEMEDIN OYSA!!